Perseidy to atrakcja astronomiczna, która co roku staje się obiektem zainteresowań wśród setek tysięcy amatorów nocnego nieba. Z reguły są to zjawiska łatwe do zaobserwowania, ale i tak warto się do nich przygotować. W niniejszym artykule znajdziecie odpowiedź na najczęściej zadawane pytania dotyczące tego roju meteorów oraz kilka ciekawych tricków obserwacyjnych.
Czym są sierpniowe spadające gwiazdy i jak dochodzi do ich aktywności?
Odpowiedź na to pytanie warto zacząć od sprostowania, ponieważ w astronomii spadające gwiazdy określamy mianem meteorów. Są to zjawiska świetlne spowodowane przez wchodzące w atmosferę ziemską meteoroidy, których wielkość często dorównuje rozmiarom ziarnka piasku. Charakterystyczny “rozbłysk” powstaje w wyniku konfrontacji pędzącego meteoroidu z gęstą atmosferą, która w wyniku tarcia rozgrzewa powierzchnię tego miniaturowego obiektu doprowadzając do jego rychłego spalenia.
Meteoroidy te nie są jednak niczym przypadkowym i nie biorą się znikąd. U Perseidów ciałem macierzystym odpowiedzialnym za ich obecność jest kometa okresowa 109P/Swift-Tuttle. Pozostałości po niej stale znajdują się na orbicie, która przecina całoroczną drogę Ziemi wokół naszej dziennej gwiazdy. W wyniku tego regularnie o podobnej porze roku – od 17 lipca do 24 sierpnia – dochodzi do aktywnie występujących zjawisk świetlnych zwanych meteorami.
Skąd nazwa “Perseidy”?
Nazwy nie tylko Perseidów, ale również wielu innych aktywnych rojów meteorów inspirowane są ich radiantami, czyli punktami na kopule nieboskłonu z których wylatują meteory. Zazwyczaj miejsca te znajdują się na tle różnych konstelacji. W przypadku Perseidów tłem jest konstelacja Perseusza należąca do zbioru konstelacji okołobiegunowych. Nazwa sierpniowego roju meteorów nie jest zatem kwestią przypadku.
Jak dokonywać obserwacji Perseidów?
Obserwacji meteorów z roju Perseidów można dokonywać w trakcie całego okresu ich aktywności. Przełomowym momentem ma być jednak noc z 12 na 13 sierpnia, w której dojdzie do maksimum ich aktywności. Ilość zjawisk możliwych do zaobserwowania w ciągu godziny powinna być wówczas nieporównywalnie większa, co analogicznie oznacza że trudno będzie je przegapić.
Najlepszą skuteczność w obserwacjach osiągną osoby, które wybiorą miejsca pozbawione lamp ulicznych i wysokich drzew na horyzoncie. W takich miejscach najlepiej położyć się plackiem na leżaku tak, aby nasze nogi wskazywały północno-wschodni kierunek. W ten sposób radiant Perseidów znajdzie się w zasięgu naszego wzroku.
Zaleca się jednak by nie wpatrywać się centralnie w Perseusza, ale w wybrany punkt znajdujący się nad nami. W ten sposób wzrok nasz obejmował będzie większą część nieboskłonu zmniejszając szansę na przegapienie spadającej gwiazdy. W tym roku najlepszą porą do obserwacji Perseidów będą godziny od zachodu Słońca do 22:30, ponieważ później wschodzi Księżyc, który rozświetli nocne niebo i zasłoni swoim światłem słabsze zjawiska.
Spadające gwiazdy i ich magiczna moc.
Symbolika spadających gwiazd, które mają moc spełniania życzeń towarzyszy nam nie od dzisiaj. Jest ona na tyle popularna, że występuje w wielu utworach muzycznych, literackich, a także w filmach. Nauka w tej sprawie nie obiera zdecydowanego stanowiska. Oznacza to, że choć nie ma naukowych dowodów na magiczną moc spadających gwiazd to jednocześnie nic nie wskazuje na to, że jest ona imaginacją.
WARTO PRZECZYTAĆ:
Zaplanuj swoje podróże i odkryj piękno miejsc z pomocą drona
Szczupła produkcja: Klucz do efektywności i konkurencyjności przedsiębiorstw
Laptopy dla każdego użytkownika – przegląd